Budowa płyty DVD

DVD (ang. Digital Versatile Disc) jest standardem zapisu danych na optycznym nośniku danych, podobnym do CD-ROM (te same wymiary: 12 lub 8 cm), ale lecz o większej pojemności uzyskanej dzięki zwiększeniu gęstości zapisu.

Płyty DVD dzielą się na przeznaczone tylko do odczytu DVD-ROM oraz umożliwiające zapis na płycie DVD-RAM, DVD-R, DVD-RW, DVD+R, DVD+RW, DVD+R DL.

W zamyśle twórców format DVD powstał do cyfrowego zapisu materiałów wideo, jednak rosnące zapotrzebowanie przemysłu komputerowego na nośniki o większej pojemności sprawił, że DVD stał się formatem uniwersalnym. Dzięki cieńszej wiązce światła lasera możliwe stało się umieszczenie na płytach tej samej wielkości co płyty CD większej ilości gęściej upakowanych ścieżek.

Na płytach DVD zastosowano także dwie warstwy nałożone jedna na drugą, w których można dokonywać zapisu. Warstwa dolna jest warstwą półprzezroczysta. Wiązka lasera w zależności od długości fali i kąta nachylenia może czytać informacje zapisane na warstwie położonej niżej lub też z warstwy wyższej. Kolejną zmianą w stosunku do płyt CD jest możliwość zastosowania krążków DVD o obustronnym zapisie.

Czym różnią się płyty - od płyt +?

Inną technologią zapisu. Wszystko zaczęło się od rywalizacji dwóch firm- Pioneer oraz zrzeszenia Alliance (HP, Philips, Verbatim, Sony, Ricoh, Yamaha, Thomson, Dell i inni mniejsi), które to miały trochę innych pomysł na stworzenie płyt DVD. 

Technologia '-' wykorzystuje do zapisu 1, natomiast + 0. Poza tym szczególikiem płyty nie różnią się niczym.

napisany przez Paulina